Daar zit je dan met je rol behang op schoot. Klaar om, welk kind er dan ook nog gaat mopperen over het schoolwerk, achter dat behang te plakken. De eerste ‘thuis les geven door corona’-schoolweek zit er op. Tijd om de balans op te maken.
Overspoeld door informatie
Ongetwijfeld is er ontzettend veel op je afgekomen de afgelopen dagen. Kun je thuiswerken? Moet je naar je werk? Kinderen mogen niet meer naar school en meerdere kinderen in het gezin betekent lesgeven aan verschillende leeftijden. Hoe organiseer je dat allemaal?
Ik kan me voorstellen dat je je misschien overspoeld voelt door alle informatie die op je afgekomen is, zeker ook vanuit de scholen. Aan het begin van de week zijn wij als leerkrachten namelijk in een soort crisis-stand gevlogen. Om, met alle middelen die beschikbaar zijn, het onderwijs zo goed mogelijk op de rit te krijgen om dit vanuit huis te kunnen doen. En leerkrachten zijn op zulke momenten een soort tijgers; gemotiveerd en niet te stoppen, om zoveel als mogelijk voor te bereiden voor de kinderen en hun ouders. Tegelijkertijd willen ze er op letten de informatie gedoceerd op je af te laten komen.
Maar toch, dat is deze eerste week misschien niet helemaal gelukt. Thuis les geven door corona; Er was zoveel voor te bereiden, uit te zoeken en te communiceren. En dan willen we het als leerkrachten ook nog eens zo goed mogelijk doen om kinderen zich niet verloren te laten voelen in hun schoolwerk.
Dus ja, waarschijnlijk voelde je je als ouder wel een beetje verzadigd door alle berichten. En ja, ik herken het totaal. Als leerkracht én als ouder.
Thuis les geven; “Doe eens even…!”
Want we zijn nu bijna een week verder. Vinden de kinderen het nog leuk, onderwijs thuis?
Sommigen waarschijnlijk wel, terwijl anderen het maar niks vinden. En het lukt de ene ouder misschien beter om dit georganiseerd te krijgen dan de ander. Dat is logisch én niet erg! Veroordeel jezelf niet over het feit dat het misschien niet zo lekker loopt als dat je had gehoopt. Laat staan dat we een ander zouden bekritiseren. Steun elkaar hierin.
Vanochtend werd bij ons thuis ‘Snappet’ bijna door de kamer gekeild. Het ging even niet zoals de bedoeling was. Ik hoorde mezelf zeggen; “Doe eens even…” Gewoon, wilde ik zeggen, maar ik maakte mijn zin niet af. Want ik realiseerde me; het ís niet gewoon! Niets is nu gewoon, ook niet voor een kind. Zit je dan net 4 dagen thuis van school, misschien komt nu het besef dat dit het ‘nieuwe gewoon’ is; thuis les geven en krijgen door corona, een virus.
“Echt geloof me, volgende week kickt het in; het besef dat dit het ‘nieuwe gewoon’ is.”
En dat is nogal wat! Waar thuis normaal een plek is waar niet aan school gewerkt wordt (op huiswerk na), is je thuisbasis nu veranderd in een plek waar je aan school moet werken. Met hele andere leerkrachten om je heen. Leerkrachten die zelf aan het werk zijn, broertjes en zusjes in je ‘nieuwe klas’ en je klasgenoten die je niet of nauwelijks ziet. Dat je nieuwe leerkracht je vader of moeder is, dat kan voor een kind ook best verwarrend zijn. En voor die ouder ook!
Dus nee, “Doe eens gewoon” kon ik niet zeggen. Het was simpelweg niet gepast.
We gooiden het dus over een andere boeg. “Jij gaat nu niet aan je schoolwerk. Dat heeft nu geen zin.” We stapten op de fiets om even wat op te halen, een route door het bos, frisse lucht en even uitwaaien. Ondertussen bespraken we hoe er later aan school gewerkt kon worden en op welke plek. Eenmaal thuis, ging het beter.
Thuis lesgeven en plannen
Dus ja, een planning kan ik wel hebben, maar ook hier loopt werk en privé nog continu door elkaar. Ook als leerkracht is lesgeven aan je eigen kinderen echt andere koek.
En ik wéét het, we hebben dit eerder gedaan! Wij wéten hier thuis hoe het is een ‘nieuwe gewoon’ te creëren. We wéten hoe het is om schoolwerk te doen op een andere plek. We wéten wat de valkuilen zijn. Dus ik wil niet in de valkuil stappen te hard van stapel te lopen en meteen in de vijfde versnelling van start te gaan. Vandaag is er minder aan school gewerkt en het was oké.
Echt geloof me, volgende week kickt het in; het besef dat dit het ‘nieuwe gewoon’ is. En dat kan, zeker voor kinderen, best wel even heftig zijn. Het ene kind wordt verdrietig, een ander kan het goed verwoorden. Sommigen houden emoties binnen en anderen kunnen over niets anders meer praten. Die van mij werd stront chagrijnig en kan niet uitleggen waarom. Vandaag herkende ik het signaal op tijd en liet ik het even zo.
Houd je kind in de gaten en gun jezelf de tijd
Gun jezelf die momenten en ga samen even wat anders doen. Het is oké. Ja, dat vinden de leerkrachten ook. Want ook al zijn we als leerkrachten meteen in de actie-modus gegaan om voor iedereen zo snel mogelijk alles voorbereid te hebben. Ook wij snappen dat het veel tegelijk is, dat er een hoop verandert en ook wij gaan nu langzaam uit onze actie-modus, omdat we merken dat we verzadigd zijn. Het begin staat op de rit. Volgende week is er vast meer structuur bij het thuisonderwijs. Dus we rekenen je echt nergens op af als er een dag (of meer) tussen zit dat het even niet gaat.
Houd jezelf in de gaten. Herken de signalen als het even genoeg is, maar houd vooral je kind de komende tijd in de gaten. Ook al zijn sommigen misschien niet angstig, er gebeurt om hen heen nu heel veel! Dat kost ontzettend veel energie om dat allemaal een plek te geven. Kinderen voelen onze onrust ook. Geef ze er de tijd voor, praat met ze en knuffel ze. En als je merkt dat je kind niet lekker in z’n vel zit, vertel het de leerkracht dan ook.
Als leerkrachten zagen we de kinderen dagelijks en geregeld langer dan de ouders. Mijn leerlingen zie ik nu een halfuurtje via Zoom. Dat moment is ook voor ons als leerkrachten heel waardevol. Maar het is niets vergeleken met de tijd die we eerst met de kinderen doorbrachten. Dus vertel het ons, als je merkt dat je kind last heeft van deze situatie. We willen echt graag blijven weten hoe het met ze gaat.
Een planning is een middel, geen doel
Ik heb deze week via social media ontzettend veel positieve en enthousiaste berichten langs zien komen van ouders en kinderen die vol goede moed aan de slag gingen met thuis les geven door corona. Ik vond het inspirerend en het sterkte mij in mijn gevoel dat we dit met elkaar voor elkaar zullen krijgen.
Maar ook hier wil ik je meegeven; als het even niet lukt om die planning waar te maken, maak je er niet druk om. Op school zeggen we geregeld; de planning is een middel, geen doel op zich! Het helpt structuur te bieden en overzicht te houden. Maar een planner kun je aanpassen, als het nodig is.
Of even door de kamer keilen. Ook als dat nodig is.
Nieuw: Regel een 1-op-1 moment met me
Nu het thuisonderwijs in de kinderschoenen staat en loopt, komt er langzaam ook meer gelegenheid voor leerkrachten om ook les te geven aan de kinderen. Soms met de hele klas, soms individueel. Dit zal per school verschillen. En hangt ook van de behoefte van een kind af.
Toch vraagt het nog steeds veel van je als ouder om je kind hierbij te begeleiden. En dat kan soms best discussies of frustraties opleveren als je kind de uitleg van jou niet wil aannemen of accepteren. Ook hebben veel kinderen de behoefte om even met een juf te praten, hun verhaal kwijt te kunnen hoe het met ze gaat.
Daarvoor heb ik nu een speciale actie: Het Klets-Kwartier!
Voor meer informatie en hoe ik jullie hierbij kan helpen:
Een paar (klassieke) gezelschapsspelletjes als tip:
Save on Pinterest:
Via de website van het RIVM vind je actuele informatie. Via de site van de Rijksoverheid vind je actuele informatie over het coronavirus en onderwijs (thuis).
Het delen van artikelen waardeer ik zeer om zo andere reizigers verder te helpen. Soms gebruik ik affiliate links. Je betaalt hiervoor nooit iets extra. Je leest er meer over bij ’terms & conditions’.
