Deze pagina is een integraal reisverslag overgenomen uit Polarsteps om onze reiservaringen in Laos met jullie te delen. Lekker veel om te lezen, maar hopelijk inspirerend voor jullie eigen reis door Laos! Onze reiservaringen door Vietnam lees je hier.
[mc4wp_form id=”659″]
Luang Prabang
En daar gingen we. Vietnam lieten we achter ons en met een vliegtuig van Vietnam Airlines vlogen we in een klein uurtje naar Luang Prabang in Laos. Een vliegtuig met ongeveer 20 passagiers… 😲
Vandaar dat die tickets wat duurder waren, niet zoveel mensen vliegen dit traject. En aan de andere kant, 24 uur ongeveer in een bus voor de helft van de prijs, dat maakte het al snel interessant om het vliegtuig te pakken.
Al realiseren we ons ook heel goed dat we met deze reis onze mondiale voetafdruk ernstig vergroten door een vlucht als deze. 😟
We werden opgehaald op de luchthaven en reden naar de homestay voor de eerste nacht. Prima familiekamer, in een mooie tuin met, tot grote vreugde van de jongens, een echt aapje als huisdier van 4 maanden oud. Ik had er zelf wat gemengde gevoelens bij…
Al snel werd duidelijk dat deze plek de volgende dag vol zou zitten en we dus op zoek moesten naar een alternatief. Ik wil graag in Luang Prabang wat langer op 1 plek blijven na onze verplaatsingen de afgelopen dagen, dus we gingen online op zoek.
2 Straten verderop stond een klein hotelletje goed aangeschreven, dus nadat we de kamer bekeken hadden, boekten we deze voor de volgende nacht.
Aalmoes cermenonie
Voordeel van deze 2 locaties; ze worden omringd door tempels, waarvan er velen in LP zijn, met bijbehorende aalmoes ceremonie bij zonsopgang. En dus stond de wekker op 5u 🤫 en togen we in alle vroegte de hoek van de straat om om een aantal locals, maar vooral veel toeristen te zien die de langslopende monniken in oranje gewaden elk een beetje rijst gaven. De symboliek is dat het eten wat ze ontvangen hun eten voor de dag is, wat ze onder elkaar verdelen. Mooi en indrukwekkend om te zien, ondanks dat veel toeristen heel graag onderdeel van dit proces willen zijn door voor $2 een beetje rijst te kopen en dat te geven. Het gaat om de symboliek, zeg maar.
Het ontbijt liet nog even op zich wachten, maar de franse bakker was om 7u open en dus kochten we 4 croissants!😋
Want dat heb je in Laos ook door de tijd dat de Fransen hier waren; croissants, stokbroden, crêpes met nutella en andere lekkernijen, sandwiches op z’n Frans. Lekker hoor! Hier weten ze wèl een pannenkoek te bakken!
Daarnaast verkopen ze op de markt allerlei soorten fruit als shake. Noem een combi tropisch fruit en ze shaken het voor je neus klaar terwijl ze ondertussen op de gloeiende plaat een crêpe voor je bakken. En dat alles voor ongeveer 20.000kip samen. De Dong is veranderd in de Kip en 10.000kip is ongeveer €1.
We genieten ervan, terwijl we ondertussen ook vast wat lokaal eten nuttigen, wat redelijk in dezelfde lijn is met het eten van Vietnam.
Luang Prabang (voorheen de hoofdstad) is rustig, staat op de werelderfgoedlijst en om die reden blijft het oude stadshart zoals het is. De sfeer is relaxt, rustig, weinig lawaai, het is schoon, op elke hoek van de straat struikel je over monniken en tempels en het bevalt ons goed na de hectiek van Hanoi.
Het volgende hotel
Het 2e hotel heeft ongeveer het heerlijkste bed tot nu toe, maar verder is er niks. Met 2 kinderen zijn we niet elke dag de hele dag de hort op dus een plekje met iets meer bewegingsruimte en voorzieningen is wel fijn. Dus zoek ik door, vergelijk prijzen (LP is toeristisch en dus niet heel goedkoop) en sluit een deal met een hotel iets buiten het oude centrum, met klein zwembad en fietsen die we mogen gebruiken. Geen familiekamer deze keer, die hebben ze niet. Wel 2 kamers naast elkaar en de jongens zijn meteen verkocht; een eigen kamer met eigen badkamer en ook een zwembad! Flashpackers als we schijnbaar zijn, besluiten we hier even te blijven. En in de nacht hebben we de babyfoon op de tablet in de kamer van de jongens met een extra sleutel om er in te kunnen.
Deze dagen verkennen we op de fiets de omgeving, bezoeken de Night Market een paar keer (waar de oudste valt voor een kettinkje met het peace-teken 🤷🏻♀️, dus wie weet voor zijn verjaardag), beklimmen de heuvel naar de Stupa met prachtig uitzicht over de stad en gaan met een tuktuk-auto 35 km verderop naar een prachtige waterval waar je heerlijk kunt zwemmen; de Kuang Si waterval.
Op de terugweg stoppen we bij de Buffelboerderij. We kopen een kaartje, krijgen een rondleiding, voeren varkens, kippen, kalkoenen, konijnen, buffels, buffel kalfjes en proberen een buffel te melken. Tot slot vertrekken we met een heerlijk ijsje van buffelmelk en een bol mozzarella. Nu nog op zoek naar een paar tomaten en wat basilicum.
Morgen hoop ik bij de organisatie Ock Pop Tok (zoek maar op) een sjaal gemaakt van zijde van de zijderups te kunnen gaan verven en te zien hoe dit proces gaat. Mochten de jongens afhaken, neemt Martijn ze nog even mee naar een museum over de geschiedenis van Laos. Een land waar meer bommen zijn gevallen dan in de eerste en tweede wereldoorlog samen! 😢
Ock Pop Tok
Ock Pop Tok betekent het oosten ontmoet het westen. In 2000 in Luang Prabang ontstond Ock Pop Tok. Opgericht door 2 vrouwen; 1 uit Londen en 1 uit Laos. Ze konden het goed vinden en wilden iets betekenen voor de weefcultuur in Laos, zodat vrouwen hun kunsten en hun creativiteit zouden kunnen ontplooien, uiten en verder ontwikkelen tegen een eerlijk loon, met zorgverzekering en eerlijke uren in een fijne werkomgeving. OPT ontstond hieruit. Hier weven vrouwen. Als je, zoals zij zijn, een master wilt worden, moet je de kunst van het weven al beginnen te leren als jong meisje van je moeder. Bij OPT verkopen ze producten die geweven zijn door vrouwen uit dorpen in heel Laos en daarnaast producten die bij OPT zelf gemaakt zijn.
Ze werken met alleen natuurlijke materialen en spinnen de zijden draad van de zijderupscocon. Deze draad wordt gekleurd met verf van natuurlijke materialen en vervolgens weven ze sjaals, kleden, lappen stof waar weer andere dingen van gemaakt worden zoals tafellinnen, kleding, stropdassen, enz.
Als toerist kun je workshops volgen. Ik leerde OPT kennen via het programma 3 Op Reis waar ze OPT bezochten en ook een workshop volgden. Je kunt deze aflevering hier terug zien. Toen bedacht ik me al dat ik er hier ook graag heen wilde.
Workshop
De producten zijn niet goedkoop. Een zijdezachte sjaal is al snel $50 dollar, maar als je dan ziet hoe het proces gaat en dat het maken van een sjaal met ingewikkeld patroon al snel 2 tot 3 weken tijd kost, snap je de prijs.
We krijgen een gratis rondleiding en in de middag is er plek en tijd voor een workshop. Sterker nog, vanwege het laagseizoen (eind juni) zijn we de enige en heb ik een privé workshop. De jongens mogen mee helpen en zeker het klieven van houtjes vinden ze erg leuk. Deze houtjes gaan in een pan met kokend water en wat roestend metaal en dat gaat een rode verf opleveren. Ik krijg 2 kluwen zijden draad om te verven en kies voor het oranje van de monniken en voor een rode draad met fuchsia. De sjaal die ik mag verven wordt een blauw tint.
De workshop duurt eigenlijk 2,5 uur maar we hebben de tijd als enige. We beginnen om 13u en om 16.30u verlaten we blij en voldaan het terrein.
Martijn neemt de jongens tussendoor even mee naar de markt voor een lunch.
Het is gaaf om te zien hoe mooi de kleuren worden van al deze materialen en om te voelen hoe zacht de zijden strengen zijn. Het is het geld meer dan waard en het is mooi om te zien hoe hier de weefcultuur niet alleen in ere gehouden wordt, maar nog meer gestimuleerd wordt om vrouwen een eerlijk loon te geven, terwijl ze ondertussen hun creativiteit en hun wiskundig brein voor de patronen kwijt kunnen in het meditatieve weven.
Elephant Sanctuary & Resort
Soms krijg je van die cadeautjes die je zelf een invulling mag geven voor iets speciaals. Iets wat je anders niet snel doet.
Nu is deze reis al zo’n cadeau op zich, maar vandaag hebben we zo’n cadeautje “gebruikt”.
We hebben het Elephant Sanctuary bezocht.
Nu staat Azië er om bekend dat de band met de olifant dubbel is. Omwille van toeristen die graag olifantje willen rijden worden deze beesten gevangen, getraind op vaak brute wijze, mishandeld en eigenlijk zo afgericht dat de lol er snel vanaf is. Er wordt tegenwoordig dan ook geadviseerd echt goed na te gaan waar je heengaat als je dit wilt.
En eigenlijk hoefden wij dus niet zo nodig. Ik heb filmpjes langs zien komen die duidelijk genoeg lieten zien dat je deze toeristenindustrie liever niet promoot.
Laos wordt het land van de miljoen olifanten genoemd. Niet dat ze er nog zoveel hebben, maar van oudsher waren er vele olifanten in de natuur en op het platteland hadden veel mensen een olifant om hen te helpen bij het zware werk.
Tegenwoordig komt dat nog op een aantal plekken voor; olifanten die worden ingezet om hun eigen leefomgeving te ontbossen, zodat er voor de mens een plek gecreëerd wordt voor landbouw of bijvoorbeeld een enorme krachtcentrale. Iets waar de olifant in ieder geval niets aan heeft, terwijl deze hard moet werken en vaak niet goed behandeld wordt.
Bij onze reisvoorbereiding hebben we met de jongens wat educatieve afleveringen gekeken over de plekken die we zouden gaan bezoeken. Stefpacking is zo’n programma. Wij keken o.a. naar de aflevering die gaat over Laos en haar band met olifanten. Zeker de moeite waard om te bekijken! Dat kan via deze link.
Terug naar ons cadeau. We kwamen in Luang Prabang een plek tegen die juist de olifanten weghaalt uit hun werkomgeving en ze, zo goed als mogelijk, terugbrengt in de natuur. Daar zijn we vandaag geweest. Op dit moment hebben ze 10 volwassen olifanten en 2 peuters van 5 en 6 jaar. De volwassen olifanten kunnen niet meer helemaal terug het wild in, maar in het Sanctuary hebben ze een vrij groot leefgebied in de jungle waar ze ’s nachts en het grootste deel van de dag vrij kunnen leven. Eén dagdeel zijn ze bij het centrum zelf waar ze elke dag door een arts gecheckt worden, voedsel krijgen om zeker te weten dat ze genoeg hebben en tot slot mogen de toeristen die er komen op de rug zitten van de olifant om ze in de rivier te wassen. Dit gebeurt zonder stoeltje op de rug (want niet prettig voor de olifant), zonder haken en stokken. De verzorgers gebruiken commando’s en zo nu en dan een por met hun voet of hand in de dikke olifantenhuid om te zorgen dat ze bij de groep blijven.
Nadat we diverse reviews gecheckt en vergeleken hadden, bleek dit de enige te zijn die echt goed voor de dieren zorgen met de olifant op de eerste plaats en niet de toerist.
Het geld wat wij betalen voor zo’n dag is hoger dan bij de andere organisaties, wat gebruikt wordt voor de olifanten en hun welzijn. Dat de toeristen mogen komen en een ritje mogen maken, is tevens educatief bedoeld om te laten zien hoe het beter kan. Uiteindelijk horen olifanten in het wild. Aangezien deze dieren dat niet meer kunnen, is dit voor hen een goed alternatief.
En dus durfden we dit wel aan.
Indrukwekkend
En wat een ervaring was dit! We waren allemaal onder de indruk van deze immens grote dieren. Wat een krachtpatsers, wat een rust.
Na de rondleiding en het voeren, oefenden we de commando’s en hoe op te stappen bij de olifant. We deden een klein rondje allemaal om de beurt en we vonden het indrukwekkend. De oudste vond het minder spannend dan wij verwacht hadden en hij genoot. De jongste ook, al wilde hij wel graag met mij samen op de olifant voor de rit. Maar dat is meer omdat hij het liefst als aapje aan zijn moeder vastzit dan dat hij de olifant zo eng vond.
De rit ging door het water en over land terug, zo’n 40 minuten. Een heel geschommel zo op de nek, wat een hoogte, maar bijzonder om die spierbundel onder je te voelen.
Na de lunch trokken we onze zwemkleding erbij aan en gingen we met de olifanten opnieuw het water in voor een wasbeurt, waarbij we vooral zelf ook flink nat gespetterd werden!
De jongste wilde deze ronde wel zelf met de verzorger op de olifant zitten.
Daarna was het tijd voor de olifanten om lekker de jungle in te gaan. Wij bezochten de 2 jonge olifanten, voerden hen en gingen daarna met een bootje naar de waterval. In stromende regen vaarden we terug (maar we waren toch al kleddernat) en konden bij het hotel van het Sanctuary nog even het zwembad in.
Rond een uur of 15 was het tijd om terug te rijden naar Luang Prbang.
Een bijzondere dag. Indrukwekkend en blij dat we het wel gedaan hebben. Om te kunnen zien dat het ook zo kan.
Voetnoot:
Inmiddels zijn we alweer een tijdje terug van onze reis. En steeds duidelijker wordt dat eigenlijk ook deze vorm van vermaak voor toeristen niet nodig is. We hadden ons vooraf goed laten ingelezen en zagen geen gestreste olifanten. Ze zagen er gezond uit en hadden geen wondjes van bijvoorbeeld geprik met pinnen. In dat opzicht hebben we nog steeds een goed gevoel bij dit olifantenverblijf. De olifanten staan ook niet aan de ketting en kunnen vrij rondlopen in de jungle. Achteraf zou ik een volgende keer ook niet meer meedoen aan het rijden en wassen van de olifant. Ze zijn indrukwekkend genoeg van zichzelf dat het ook voldoende is ze met afstand te kunnen bekijken. Op dat moment toen hebben we de keuze zo weloverwogen mogelijk gemaakt. En met de inzichten nu, zou ik deze keuze deels aanpassen.
Van Luang Prabang naar Vang Vieng
We verlaten vandaag Luang Prabang na 7 nachten op 3 locaties. Het voelt alsof we nog niet klaar zijn met de stad. De relaxte vibe die hier hangt, maakt dat we hier best nog langer willen blijven. We vertrekken omdat we een visum hebben voor 30 dagen en er nog meer plekken te ontdekken zijn.
Gisteren kochten we 4 kaartjes voor de locale minivan richting Nong Khiaw om daarna met de boot een uurtje naar Muang Ngoy Neua te varen. Daar wilden we 2 of 3 nachtjes slapen. Een plek waar alleen elektriciteit is tussen 18 en 22 uur, waar maar een paar guesthouses zijn en toeristen nog niet de dienst uitmaken. Iets meer het authentieke Laos zeg maar. Maar ja, wat is authentiek, wanneer is iets authentiek?
Dus we herpakten onze spullen zodat we alleen 2 kleine rugzakken zouden meenemen en de rest bij het hotel konden laten.
Gisteravond om 12 uur besloten we niet te gaan en direct richting het zuiden te reizen, naar Vang Vieng.
Waarom? Omdat een aantal recente blogs vertelden dat het dorpje al niet meer zo authentiek is, toeristen op de kade te enthousiast ontvangen worden door de dorpelingen om vooral in hun guesthouse te komen, er borden met free wifi hangen (voor als er elektriciteit is) en de sfeer dus wel een beetje weg is. Nu geven we de Laotianen geen ongelijk dat ze inspelen op de wens van de toerist en daar aan willen verdienen, maar wij hoefden dit niet zo nodig op te zoeken voor 5 uur heen en 5 uur terug. Authentiek is wat is. Wat nu is, is later waarschijnlijk ook weer authentiek.
Vanochtend ging Martijn naar het busstation en 30 minuten voor vertrek kreeg hij zowaar ook nog 70% van het geld van de kaartjes terug (die €16 hadden gekost). Onze last minute actie levert op dat we nu in een privé van zitten voor 15 personen voor een rit van ongeveer 5 uur, de andere kant op. Die hebben we vanochtend geregeld. Zitten we er in ieder geval niet met 20 man in gepropt met bagage en we kunnen stoppen wanneer we willen. We moeten de bergen door dus wellicht weer wat mooie uitkijkpunten.
Terug naar Luang Prabang
We hebben genoten van de activiteiten rondom de stad, het zwembad was heel fijn, zeker voor de jongens, we hebben de Night Market geregeld bezocht waarbij we steeds ons al bijna vaste kraampje bezochten met een allervriendelijkste familie die met een grote glimlach fruitshakes voor ons maakte, crêpes of een sandwich.
We hebben wat souvenirs gekocht; lange broeken voor hier, een jurkje en de jongens wilden graag sleutelhangers.
Het verhaal achter deze sleutelhangers is mooi en symbolisch. Tijdens de Indochina oorlog heeft Laos heel veel clusterbommen te verduren gekregen. Hier zijn net zoveel bommen gevallen als in de 1e en 2e Wereldoorlog samen. De Amerikanen hebben hier flink huisgehouden met bommen in hun oorlog in Vietnam. Nog dagelijks sterven er 1 of 2 Laotianen door bommen die nog niet ontploft waren. In de natuurgebieden moeten toeristen dus op de paden blijven. De sleutelhangers zijn gemaakt van de bommen die ze gevonden en ontmanteld hebben. Hun manier om de bommen op symbolische wijze terug te betalen. Dus kochten we voor €5 5 sleutelhangers in de vorm van bommen, granaten, een dolfijn en een schildpad.
In Luang Prabang hebben we zowel local food gegeten als een echte Italiaanse pizza.
We hebben minder Wats (tempels) bezocht dan bedacht, maar die kans komt nog wel. Door de sfeer van Luang Prabang zijn we zelf ook een beetje in de vertraging gegaan. En eigenlijk best wel even fijn.
We willen de komende weken vanuit Vang Vieng naar Vientiane gaan (de hoofdstad) om daarna naar Pakse te gaan in het zuiden. Vanuit Pakse kun je verder afzakken om daarna over land Cambodja binnen te komen waar we dan nog 3,5 week hebben.
We zitten inmiddels namelijk over de helft van deze reis! Enerzijds is dat snel gegaan, aan de andere kant hebben we ook al zoveel meegemaakt dat het echt voelt alsof we al een hele tijd onderweg zijn. We zijn allemaal nog niet eerder zolang van huis geweest. Zolang we momenten hebben dat we ergens wat langer kunnen blijven en af en toe een dag hebben waarop we geen activiteit doen, is het voor ons allemaal goed vol te houden.
En we zijn elkaar ook nog niet zat! 🤣 wat dat betreft doen we niet anders dan thuis.
Deze pagina is nog ‘under construction’ en is nog niet klaar. Je vindt hier het eerste deel van onze reis door Laos. De komende periode wordt dit verder aangevuld.