“Soms zou ik gewoon weer even terug willen, herken je dat?”
Ze kijkt me via het computerscherm aan en ik herken het, de zomerblues. “We zijn eigenlijk pas 9 weken terug van onze vakantie en het lijkt haast al een leven geleden. We hebben het er toen nog over gehad; deze keer proberen we dit gevoel vast te houden, waakzaam blijven op de ratrace en er niet weer zo snel in stappen, ons in mee laten glijden.
En nu is het bijna half oktober en we zitten er alweer middenin! Hoe dan?”
Veel mensen hebben (even) last van de zomerblues
We spreken elkaar omdat ze hun reisplan concreet wil maken, graag wat handvatten wil hoe en waar te starten en de directe aanleiding hiertoe is wat ik hierboven citeer. De zomerblues is iets waar veel mensen last van hebben. Bij de 1 is het snel over, passeert het als een gegeven. Een ander heeft er meer last van. Dan ligt er vaak iets anders aan ten grondslag.
Je herkent het misschien zelf ook wel. Dat het afgelopen zomer zo fijn was met elkaar, zo ontspannen. En je misschien ook wel uitsprak dat je je niet weer zo snel wilt laten meeslepen in de waan van de dag.
En hier zijn we dan, oktober, de herfst is in volle gang, de herfstvakantie staat voor de deur, when did that happen?
“Vorige week waren we er klaar mee. We hebben het echt heel fijn, hoor. Met elkaar als gezin, ons werk, familie en vrienden. Ik klaag echt niet. Maar dat gevoel diep van binnen, dat er toch meer moet zijn om ons leven betekenis te geven, dat gaat niet weg. Alsof ik iets door mijn vingers laat glippen door maar gewoon elke dag mijn ding te doen. Is dit het leven wat ik mijn kinderen gun? Ook al is dit een heel fijn en rijk leven? Of wil ik ze op een andere manier dingen meegeven? Is het alleen iets van mijzelf, is het egoïstisch om dat als uitgangspunt te nemen? Of is het echt in de basis iets anders dat ik ze mee wil geven, wat ik ons gun?
Ik vind het zo ingewikkeld, spannend ook. Waar doe je goed aan?”
Wat ligt er ‘onder’ die zomerblues?
Ik heb die antwoorden niet, niet voor jou. Ik ben er zelf ook soms zoekende in, herken het wel. Maar ik weet wel wanneer het een gevoel is dat telkens terugkomt, je er iets mee moet. Want die zomerblues is 1 ding, wanneer het blijft knagen, dan is het goed te onderzoeken waar dat door komt. Want je kunt wel vertrekken, je neemt jezelf mee. Dus hoe je het ook went of keert, wanneer er iets anders aan ten grondslag ligt, is het fijn te weten wat dat is.
Ik ben benieuwd of jij je hierin herkent. En hoe jij hier vorm aan geeft voor jezelf. Hoe kom jij tegemoet aan dat gevoel, hoe geef je hier invulling aan?